Sinds de ontrafeling van het menselijk genoomproject in 2003 werd afgerond, hebben genetische wetenschappers en onderzoekers menselijke genen bestudeerd om te bepalen hoe we ouder worden. Het feit is dat onze cellen ouder worden en ze beginnen te verouderen vanaf enkele ogenblikken nadat we zijn geboren. Na ongeveer 30 jaar beginnen onze cellen fysieke tekenen van veroudering te produceren, zoals grijzend haar en huidrimpels.
Consumenten zoeken voortdurend naar manieren om dit verouderingsproces te vertragen. De verkoop van crèmes en pillen om de fysieke tekenen van veroudering te verminderen, heeft alleen al in de Verenigde Staten een miljardenindustrie gecreëerd. We zijn geobsedeerd geraakt door te proberen er jonger uit te blijven zien. We verven ons grijzende haar. We smeren crèmes in op onze huid. We hebben ervaren chirurgen die ons fysieke uiterlijk veranderen met buikwandcorrecties, liposuctie en facelifts: allemaal in een verwoede poging om die jeugdige uitstraling net iets langer te behouden.
Al deze pogingen om onze jeugd te herwinnen, missen het essentiële punt waarnaar de echte wetenschap ons wijst. Het National Institute on Aging pleit voor voeding en lichaamsbeweging en andere natuurlijke manieren om het verouderingsproces te vertragen.
Door de vooruitgang in de wetenschap van genomics beginnen we te leren hoe genen het verouderingsproces beïnvloeden. De theorie is om het gen of de genen die veroudering beïnvloeden te identificeren en ze te bestuderen om te zien welke genetische paden ze volgen. Door vervolgens het gen zelf of zijn genetische pad of beide te veranderen, kunnen we de manier waarop het lichaam eruit ziet en handelt daadwerkelijk veranderen.
